فلفل سیاه

تاریخچه

گیاه فلفل بومی جنوب هند است.

فلفل سیاه (Piper nigrum) گیاه رونده گل دهنده‌ای از خانواده Piperaceae، که برای میوه آن کشت می‌شود،  معمولاً به صورت خشک به عنوان ادویه و چاشنی استفاده می‌شود.

فلفل گیاهی است بالارونده و دارای ریشه‌های ساقه خیز و کوتاه که میوه آن ادویه‌ای است با طعم تند و سوزنده. گیاهی دارویی – خوراکی و دارای طعمی تند.

فلفل از بوته‌ای باریک و بلند و در رنگ‌های متنوعی چون سبز، قرمز، زرد و نارنجی به دست می‌آید و برای خوش طعم کردن غذا از آن استفاده می‌شود.

دانه فلفل پس از خشک و ساییده شدن در رنگ‌های سیاه، سفید و سرخ عرضه می‌شود.

فلفل در هندوستان از دیر باز به عنوان ادویه مورد استفاده بود. تا اواخر قرون وسطی فلفل از هندوستان به اروپا و سایر نقاط جهان تجارت می‌شد.

به خاطر ارزش این گونه ادویه‌ها بود که اروپایی‌ها در پی یافتن راه جدیدی به هندوستان بودند.

با کشف قاره آمریکا نوع جدیدی از فلفل بومی قاره آمریکا کشف شد.
در یونان باستان از فلفل نه تنها به‌عنوان ادویه بلکه به عنوان پول و هدیه استفاده می‌شد. در قرون وسطی، سرمایه یک فرد براساس مقدار فلفل سیاه ذخیره شده وی سنجیده می‌شد.

 ویتنام در حال حاضر، با تولید %۳۴ محصول فلفل جهان در سال ۲۰۰۸، بزرگترین تولیدکننده و صادرکننده فلفل است.

فلفل خشک آسیاب شده از دوران باستان برای طعم آن و به عنوان دارو استفاده می‌شود. فلفل سیاه بالاترین رده را در داد و ستد ادویه در جهان برخورداراست و یکی از رایج‌ترین ادویه جات اضافه شونده به غذاهای اروپایی و مانند آن است.

تندی فلفل سیاه بخاطر ماده شیمیایی piperine است و تقریباً روی همه میزهای شام در جهان صنعتی، در کنار نمک طعام یافت می‌شود.

مهمترین خواص درمانی

۱. افزایش جذب مواد مغذی

۲. بهبود گوارش

۳. افزایش اشتها

۴. کمک به کاهش وزن

۵. دارای خاصیت ضدنفخ

۶. کمک به رفع گرفتگی بینی

۷. مبارزه با التهاب مفاصل

۸. مبارزه با سرطان و پیشگیری از بیماری‌ها

۹. کمک به درمان افسردگی

۱۰. درمان بیماری‌های دهان و دندان

فلفل سیاه با نام علمی Piper nigrum ادویه‌ای با طبع گرم و طعمی تند است.

خواص فلفل سیاه برای سلامتی بسیار زیاد است.

به همین دلیل به‌طور گسترده‌ای از آن در طب آیورودیک استفاده می‌شود. (آیورودا نوعی طب کهن است که در آن از گیاهان طبی، ماساژ و یوگا برای درمان بیماران استفاده می‌شود.)

جزء فعال فلفل سیاه، پیپرین نام دارد که مسئول طعم و عطر خاص فلفل است. پیپرین محتوی:

• آهن
• پتاسیم
• کلسیم
• منیزیم
• زینک (روی)
• کروم
• ویتامین A
• ویتامین C
• و سایر مواد مغذی است.

بهترین زمان برای افزودن فلفل سیاه به غذا، در اواخر زمان پخت است. زیرا افزودن زودهنگام فلفل سیاه موجب تبخیر شدن روغن‌های فرار می‌شود و عطر و طعم آن را کاهش می‌دهد.

استفاده از دانه‌های فلفل سیاه در سوپ‌ها، خورش‌ها و غذاهایی که به‌آرامی پخته می‌شوند، باعث خوش‌طعم شدن غذا می‌شود.

طرز استفاده و حداکثر میزان استفاده روزانه و عوارض استفاده بیش از حد

•  یادتان باشد که تندی ادویه هایی مثل فلفل به بهبود سلامت کمک می کند اما برای همه مناسب نیست. مثلا در غذای کودکان، مادران شیرده یا باردار و … نباید از  فلفل استفاده کرد.
• اگر فردی به مصرف غذاهای تند عادت نداشته باشد و یک وعده غذای  تند مصرف کند نیز احتمال بروز واکنش های آلرژیک در او زیاد است.
• زیاده‌روی در خوردن فلفل باعث ایجاد افزایش ترشحات معده می‌گردد.
• اسراف در خوردن فلفل باعث تاریکی چشم می‌شود.
• کسانی که ناراحتی معده دارند در خوردن آن افراط نکنند.
• فلفل سیاه روی سلولهای عصبی بخصوص عصب گوش ( شنوائی و تعادل) اثر مخرب دارد. برای همین مصرف مداوم و افراطی آن توصیه نمیشود.مخصوصاً افرادی که دچار ناراحتی های گوش مثل کم شنوائی و … هستند در مصرف آن احتیاط کنند.
• مصرف زیاد فلفل برای بیماری‌های دستگاه گوارش، مجاری ادرار، سل، بواسیر، سودا، کلیه، جگر و کسانی که کم‌خونی دارند مفید نمی‌باشد.
• کسانی که ورم پروستات دارند در خوردن فلفل زیاده‌روی نکنند.
• کسانی که تصلب شرائین دارند و سکته مغزی کرده‌اند نباید فلفل زیاد استفاده کنند.
• بیماران سوزاک و سیفیلیس و کسانی که ناراحتی مجاری ادرار دارند از خوردن فلفل سیاه خودداری کنند.
• زنان حامله‌ای که عفونت مجاری ادرار دارند از خوردن فلفل سیاه خودداری کنند.

منابع

2.      https://www.beytoote.com

3.      https://www.chetor.com